JOHN FRUSCIANTE ΕΤΩΝ 42... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΓΕ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ

Τα 42 του χρονια συμπληρωσε ο John Frusciante σημερα...με αφορμη αυτο ακολουθει η ζωη του μεσα απο ενα αρθρο
O John Frusciante είναι σφυρηλατημένος μέσα στο νεώτερο μουσικό ρεύμα, ξεφεύγει από την ταμπέλα του κιθαρίστα των RHCP, και με την προσωπική του δουλειά περνά στο πάνθεον των πιο ταλαντούχων μουσικο-συνθετών.

Ο χαρισματικός κιθαρίστας και τραγουδοποιός γεννήθηκε στο Queens της Νέας Υόρκης το 1970 από γονείς που ζούσαν απο τη μουσική. Όταν οι γονείς του χώρισαν ο John και η μητέρα του μετακόμισαν στη California.  Ζώντας με τον πατριό τoυ, ο οποίος τον υπεραγαπούσε και τον στήριζε, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο John, δέχεται σε ηλικία 9 ετών ως δώρο απο τον πατριο του την πρώτη του κιθάρα. Ενα δώρο που θα του άλλαζε τη ζωή για πάντα. Στην ηλικία των 10, ξεκινάει μαθήματα κιθάρας και ήδη μπορουσε να παίξει άνετα παρα πολλα κομματια απο συγκροτηματα που τον είχαν επηρεασει. Μελετάει τους κορυφαίους κιθαρίστες Jeff Beck, Jimmy Page, Jimmy Hendrix και συναρπάζεται από τον Frank Zappa. Στην ηλικία των 16 ετών παρατάει το σχολείο με την συναίνεση των γονιών του και μετακομίζει στο Los Angeles για μουσικές σπουδές, τις οποίες ποτέ δεν ολοκληρώνει.
Την περίοδο αυτή ,ο Frusciante γνωρίζεται με τον μπασίστα των, πρωτοεμφανιζόμενων τότε ,R.H.C.P Flea και το 1988 το όνειρο του να ενταχθεί στο γκρουπ, γίνεται πραγματικότητα. Γεγονός συνταρακτικό για αυτον αλλα και για τους RHCP αφού συνέπεσε με το θάνατο του Hillel Slovak, ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστα του συγκροτήματος. Το 1989 ο νέος πυρήνας του συγκροτήματος ο Kiedis, o Flea, o Chad και ο 19χρονος John ηχογραφούν το πρώτο τους album με τίτλο “Mother’s Milk” ,τον πρώτο τους χρυσό δίσκο. Το κορυφαίο παίξιμο του John λειτούργησε σαν δυναμίτης σε όλα τα κομμάτια του δίσκου, με αποτέλεσμα η παγκόσμια μουσικη κοινοτητα να τους κοιτάξει κατάματα.
Το μεγάλο μπαμ, όμως, το έκαναν το 1991 όταν κυκλοφορούν το υπερκλασικό και πολλαπλά πλατινένιο album “Blood Sugar Sex Magic”, το οποίο εκτοξεύει τους RHCP στη rock στρατόσφαιρα και τους καθιερώνει ως ένα από τα επικρατέστερα groups των 90′s.
Κλασικά όμως όπως συμβάνει στα μεγάλα αστερια της rock,δεν ήταν όλα υπέροχα. Ο Frusciante δυσκολευόταν να διαχειριστεί αυτήν την πρωτόγνωρη δόξα με αποτέλεσμα να προσχωρήσει στον κόσμο των ναρκωτικών επιδεικνύοντας απρόβλεπτες και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Ενώ οι RHCP αποθεωνόταν, ο John εγκαταλείπει το συγκρότημα αιφνίδια κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στην Ιαπωνία. Το 1992 ο Frusciante περνά μια περίοδο βαθειάς κατάθλιψης με αυξημένη χρήση ηρωίνης, έχοντας την πεποίθηση ότι δεν μπορούσε πλέον να γράψει μουσική να παίξει κιθάρα. Το 1994 ο Frusciante κυκλοφορεί το πρώτο solo album του “Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt”, το οποίο αποτελεί μια βαριά πειραματική σύνθεση avant-garde κομματιών ,των οποίων ο αρχικός σκοπός ήταν η πνευματική και συναισθηματική έκφραση, διόλου οξύμωρο για έναν μοναχικό άνθρωπο. Η επόμενη σόλο δουλειά του εκδίδεται το 1997 με τίτλο “Smile From The Street You Hold”, οποία επίσης χαρακτηρίστηκε σκοτεινή με εσωτερικές αναζητήσεις.
Εκείνη την περίοδο η ατάκα που συνόδευε τον John, ο οποίος βρισκόταν στο ζενιθ του εθισμού του, ήταν «ένα σκελετός καλυμμένος από δέρμα». Με την αμέριστη βοήθεια που είχε απο φίλους ο John θέτει τον εαυτό του σε κέντρο αποτοξίνωσης, απόφαση που τον έσωσε από τον βέβαιο δρόμο της καταστροφής και του θανάτου. Κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης του, ο John διατήρησε τις επαφές του με τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ( ειδικά με τον Flea), ενώ ο αντικαταστάτης του, Dave Navarro απομακρύνεται από την τετράδα .Έπειτα από μία περίοδο ηρεμίας και αποχής από τα ναρκωτικά, ο John επανεντάσσεται στους RHCP και η επανένωση αυτή σε συνδυασμο με την ευλάβεια του για τη μουσική ,καταλήγει στην απόλυτη επιτυχία του “Californication” το 1999, αποσπώντας κορυφαίες κριτικές και υψηλές πωλήσεις .
Κατά τη διάρκεια του “Californication Tour”, o Frusciante συνθέτει τα δικά του κομμάτια και το 2001 κυκλοφορεί την τρίτη σόλο δουλειά του, με τίτλο “To Record Only Water For Ten Days”. Σε αυτήν τη δουλειά του διαφοροποιήθηκε μουσικά για ακόμα μια φορά διατηρώντας τον αινιγματικό στίχο αλλά και τον ωμό ήχο χωρίς φτιασίδια. Στην συνέχεια, έρχεται το τέταρτο album με τους RHCP με το “By the Way” αλλα και ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του “Shadows Collide with People”. Δείγμα της μουσικής του ιδιοφυϊας αλλα και όρεξης για δημιουργια επειτα από 6 χρόνια εθισμού στην ηρωίνη και την κατάθλιψη, είναι ότι την ίδια χρονιά ανακοινώνει την κυκλοφορία 6 ακόμα δίσκων των “The Will to Death”΄, “Ataxia’s Automatic Writing”, DC EP, “Inside of Emptiness”, “A Sphere in the Heart of Silence” και το “Curtains”.
Το 2005 ο Frusciante ηχογραφεί τον πέμπτο και πολλαπλά πλατινένιο δίσκο με τους RHCP, το “Stadium Arcadium” , ένας διπλός δίσκος στον οποίο κυριαρχεί το παίξιμο του John με τα εξελιγμένα εφε της κιθάρας του και τα υποστηριχτικά φωνητικά του. Κάπου το 2009 ο Frusciante ανακοινώνει την οριστική αποχώρηση του από τους RHCP και κυκλοφορεί τη δέκατη και πιο ώριμη προσωπική δουλειά του το “Empyrean”,η ιδέα του οποίου γεννιέται και δουλεύεται από το 2006.
Ο δίσκος αυτός πρόκειται για μία μουσική έκπληξη γεμάτη εναλλαγές, ψυχεδελισμούς, ξεσπάσματα και υπερβολές που συγκινούν. H μουσική ιστορία του, ευτυχώς για μας, συνεχίζεται. Ένας θαυμαστής του γράφει «Πόσο πιο φτωχός μπορεί να είναι κάποιος που δεν άκουσε ποτέ ένα κομμάτι του Frusciante;» Ναι, ίσως υπερβολή …αλλά σίγουρα αυτές οι υπερβολές είναι που δημιουργούν τους μύθους.